بررسی روش طراحی کدینگ کالا | نرم افزار جامع حسابداری سانیران
بررسی روش طراحی کدینگ کالا | نرم افزار جامع حسابداری سانیران
روشهای قدیمی :
در این شیوه مبنای کد گذاری انبارها و موقیعت فیزیکی آنها بوده که بر روی کدینگ کالا تاثیر می گذاشته است . این روش بیشتر به محل نگهداری کالا نگاه می کرده است و در ابتدای هر کد شماره محل مربوطه نشان داده می شده است .
از طرف دیگر حسابهای معین در سطح انبار ها تعریف میشده است که به قرار زیر است :
انبار مواد اولیه معین مواد اولیه
انبار محصول معین محصول
اشکالهای روش فوق در سیستم حسابداری به صورت زیر می باشد :
الف - می دانیم هنگامی که در برنامه انبار بخواهیم سند انبار به انبار وارد کنیم باید انبار تحویل دهنده و تحویل گیرنده دارای یک کد ثابت باشند , اما با مشاهده جدول فوق میبینیم که انتقال این کالا از یک انبار به انبار بعدی ناممکن می باشد زیرا سند انباربه انبار نمی تواند یک کالا را با دو کد متفاوت انتقال دهد .
ب - در این روش شیوه قیمت گذاری نیز در سطح دو انبار تنظیم می شود و در نتیجه اگر انبار مشهد روش قیمت گذاری میانگین و انبار شیراز روش قیمت گذاری fifo را داشته باشد می بینیم که اگر کالا بین دو انبار منتقل شود در یک انبار به شیوه میانگین و در انبار دیگری به شیوه fifo عملیات قیمت گذاری در سطح هر کاردکس انجام میپذیرد که خود باعث به هم ریختگی اطلاعات قیمت تمام شده کالای مزبور شده و عملیات غیر واقعی می باشد .
- در شیوه بعدی محل استقرار کالا را در کدینگ کالا لحاظ می کردند که همین مورد با جابجایی یک کالا باعث به هم ریختگی کد کالا میشد لطفا به مثال توجه کنید :
کالای الف دارای محل استقرار بدین صورت می باشد که
قفسه 10 ردیف ae ستون 25
حال کد کالای الف را با در نظر گرفتن شرایط فوق و عوامل تاثیر گذار دیگر می توان چنین نوشت
کالای الف ... ae 25 10...
اگر کالای فوق از محلی به محل دیگری در انبار جابجا شود باعث میگردد که کد دیگری را به خود اختصاص دهد و این روش با اصول کدگذاری مغایر می باشد .
- گاهی اوقات بر اساس محل مصرف بخصوص برای کالاهایی که به طور مستقیم در خط تولید بکار می رود , کدگذاری انجام می شود که امروزه با وجود نرم افزارهای حسابداری توانمند و قابلیت گزارش دهی در هر سطحی این مورد نیز پوشش داده میشود .
- موسساتی هنوز به شیوه شرکتهای خارجی طرف قرارداد خود کد گذاری می کنند که نکته قابل بحث آنها این بوده که می خواهند عینا همان کالا را از مرحله سفارش تا رسید به مانند نمونه خارجی ردیابی کرده و شناسایی کنند . شیوه مزبور ایرادی نداشته اما برای کالاهای نمونه داخلی در شرایطی که شرکت توان تهیه انها را داشته باشد باید کدینگ دیگری به اجبارتعریف کند که فاصله سطوح کد گذاری بین دو کالای مشابه پیش می آید و خود در برخی اوقات باعث به هم ریختگی کدینگ کالاهای موسسه مربوطه می شود .